WEBpublication EBOOK wart0203 / EPAGE 7 of 12

Manifest: Shri Rama ka Desh

3.5.5.1. De tweedimensionale democratie: dimensiocratie

Offeraar       Dewanand
Offercode      wart0146
Offerdatum     12 oktober 2002
Offerlokatie   Rotterdam, PI Noordsingel, cel CS16 

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Shri Rama ka Desh is een Hindoe meerderheidsstaat met de volgende hoofdkenmerken:

1. een vrije open markteconomie, waarin het milieu heilig verklaard is.

2. Gegarandeerde grondrechten voor elke inwoner.

3. Openbaar toegankelijke (particuliere) informatiebronnen, dus een vrije pers en het recht op vrije meningsuiting, mits deze niet laakbaar of bedreigend is.

4. Openbare verkiezingen, waarbij er deskundige en integere volksvertegenwoordigers gekozen worden, conform het principe van de reguliere Westerse democratie.

Ad. 4. Toelichting verschillen.
In de Westerse democratie is de staat formeel gezien een almachtige rechtspersoon, die strikt onderscheid maakt tussen een legale natuurlijke burger en een niet-burger. De niet-burger wordt door de Nederlandse staat strikt aangeduid als vreemdeling, illegaal en buitenlander en heel vaak beschouwd als een vervolgbare staatsvijand. In feite denkt de Westerse democratische staat strikt binair. Er is geen ruimte voor een grijs middenveld en er is geen harmonie met de informele realiteit. Deze disharmonie veroorzaakt een wurgend spanningsveld voor de zogenaamde "allochtonen" en de genaturaliseerde migranten. Dit leidt tot politieke instabiliteit en een ontspoord en ontaard vreemdelingenbeleid. Het is duidelijk dat dit niet efficiënt is.

Een triest kenmerk van de Westerse democratie is dat etnische minderheden gedoemd zijn om het goedkoop mikpunt te worden van spot, haat, discriminatie, racisme, vertrapping, minachting en zelfs brute (legale, onbewijsbare) uitsluiting. Gewiekste (kale) populisten kunnen hierdoor opeens dertig procent van de kamerzetels veroveren, hoewel zij over geen enkele deskundigheid beschikken. De Westerse democratie lijkt hierom vaak op een kruitvat, die elk moment dreigt te ontploffen en op den duur kan ontaarden in een ochlocratie, waarin het tuig van de straat regeert. Dan is het volk ook verloren.

Eendimensionale democratie.
Vrijwel alle Westerse staten zijn momenteel eendimensionale democratieën. De staat kent maar één soort burger. Via naturalisaties kan een migrant veranderen in een formeel lid van de gemeenschap en een paspoort krijgen. Pas na deze toetreding beschikt de nieuwkomer over alle legale rechten en plichten. Vanuit de kant van de autochtone bevolking is er veel politieke en maatschappelijke druk om het aantal naturalisaties zoveel mogelijk te verminderen en zo de instroom van migranten te beperken. Dit creëert een spanningsveld tussen de zogenaamde autochtonen en allochtonen, wat niet gunstig is voor een goede onderlinge verstandhouding. De allochtonen zelf zijn vaak voorstander om de immigratie van hun soortgenoten te maximaliseren, want dan neemt hun politieke macht immers toe. Ze creëren vaak doelbewust een hoog geboortecijfer, om zo via natuurlijke aanwas meer macht te krijgen en ook dit verschijnsel zorgt voor heel veel haat en onbegrip. De harmonie is dan totaal zoek en de toekomst is een demografische tijdbom. Het is een probleem, dat steeds groter wordt en de hele samenleving dreigt te verlammen in de toekomst.

In een eendimensionale democratie wordt de identiteit van de autochtone bevolking constant afgebroken, want op papier, dus formeel gezien, krijgt de nieuwkomer de identiteit van de autochtoon. De autochtoon heeft in zekere zin gelijk om hiertegen te protesteren, want ook zij hebben recht op een goed beschermde identiteit. De staat denkt echter eendimensionaal en weet niets beters te verzinnen, dan het maken van nieuwbakken papieren burgers, die na de naturalisatie in een totaal sociaal-maatschappelijk isolement raken en gedoemd zijn om een nieuwe (zwarte) onderklasse te vormen. Voor deze uitsluiting heeft de eendimensionale staat geen geschikte oplossing, want de wil van het autochtone volk is immers de echte wet in de harde, informele realiteit. Geen enkele inburgeringcursus kan deze ijzeren wil van het volk breken, want zij beschikken over alle macht in het land.

Op den duur zal de eendimensionale staat het verliezen van het volk en vervallen. Of het volk zal zelf sterke rechtse leiders kiezen en hen macht geven, wat dan voor grote etnische spanningen en tegenstellingen kan zorgen. De democratische basis van de samenleving wordt op deze wijze behoorlijk ondermijnd en niemand weet dan hoe het verder moet.

Op het moment dat het vreemdelingenprobleem de verkiezingen overheerst, is het eigenlijk al te laat voor de hele multiculturele samenleving. De staat heeft dan zichzelf reeds ondermijnd en dreigt zichzelf op te heffen. Dan is de tijd rijp om een einde te maken aan het eendimensionaal denken en handelen.

Tweedimensionale democratie.
De volgende stap in de ontwikkeling van de Westerse democratie is het grondwettelijk instellen van een tweedimensionaal burgerschap. Formeel gezien is er dan sprake van drie soorten legale inwoners, o.a.:
1. De meerderheidsburger, de zogenaamde autochtoon.
2. De minderheidsburger, de migrant of allochtoon, die niet kan behoren tot de categorie autochtonen.
3. De buitenlander, die kersvers uit het buitenland komt en nog niet eens de taal en cultuur kent. Deze buitenlander kan dan formeel gezien genaturaliseerd worden tot groep 1 of groep 2. Normaal gesproken zal de buitenlander vrijwel altijd toetreden tot de migranten orde en nooit kunnen behoren tot de autochtone groep.

In de tweedimensionale democratie wordt de identiteit van de meerderheidsgroep formeel erkend en beschermt door de staat, omdat dit natuurlijk is. Er ontstaat dan harmonie tussen de formele en informele denkwereld en er zullen dan minder spanningen ontstaan tussen al de verschillende etnische groepen.

Deze erkenning is positief voor de meerderheid, want die heeft er recht op. Zij hoeven dan niet meer het gevoel te krijgen, dat zij het slachtoffer worden van de immigranten en zij hoeven zich dan niet meer bedreigd te voelen. Extreemrechtse neigingen zijn dan niet meer nodig in de multiculturele samenleving. De staat erkent hen als een unieke etnische groep, met een beschermde status. Maar zij worden op geen enkele wijze bevoorrecht. Er is dus geen sprake van enige apartheid. Het gaat om de psychologische behoefte aan formele erkenning, als een uniek collectief van mensachtigen, met dezelfde genetische achtergronden.

De meerderheid (autochtonen) is geheel vrij om zich te organiseren en zich te ontwikkelen zoals zij zelf wil. In abstracte zin worden zij aangeduid als een Z1 collectief, die de meerderheid vormt in de hele multiculturele samenleving. De migranten groep duidt ik aan met de abstracte term Z2 en de buitenlanders worden aangeduid met de term Z3. Z1, Z2 en Z3 zijn dus de drie formele groepen in een tweedimensionale democratie en er geldt vrijwel altijd:
Z1>Z2>Z3.

De Z1 en Z2 burgers beschikken dus elk over aparte paspoorten, maar moeten het zelf uitzoeken. De staat behandelt hen op gelijke wijze. De staat bemoeit niet in de sociale kontakten. Bij gemengde huwelijken zal de Z1 burger automatisch ingedeeld worden in het Z2 collectief. Zowel de Z1 als de Z2 groep beschikt over een eigen vangnet voor niet-actieven (niet-werkenden). De premies en belastingen van elke groep kunnen daarom van elkaar verschillen. Dit is de enige ongelijkheid tussen deze twee formeel gedefinieerde groepen in de multiculturele samenleving, die hier aangeduid is als de tweedimensionale democratie.

Een belangrijke plicht van het Z2 collectief is om economisch zelfredzaam te worden en geen grote last of vloek te worden voor de hele gemeenschap. Zij zullen aanwezig talent zelf moeten ontwikkelen tot productieve elementen voor hen eigen groepsbelang.

De Z3 groep, de buitenlander, zal dan na naturalisatie alleen toe kunnen treden tot het Z2 collectief en moet zich dan onderwerpen aan de eisen van deze groep.
Op het punt van het strafrecht kan er ook enige ongelijkheid bestaan. Criminele leden van het Z2 en Z3 collectief kunnen verbannen worden uit de samenleving en moeten eventueel eerst naar een GMK-werkkamp, om zelf geld te verdienen voor een succesvolle verbanning uit het eigen land. Er kan ook een strenger strafrecht gelden voor leden uit de Z2 en Z3 groepen, eventueel aangepast aan de eigen culturele en/of religieuze tradities en gewoonten.

De staat wordt voornamelijk gedomineerd door leden van het Z1 collectief en voert een actief remigratie beleid om het aantal Z2 leden niet te snel te laten groeien. Er wordt constant gewerkt aan het vergroten van de remigratie, want het ideaal is om het Z2 collectief tot nul te reduceren in de verre toekomst, maar dan wel op vreedzame en pacifistische wijze, want wij leven nu immers in een high tech tijdperk vol onbegrensde technische mogelijkheden. Wij moeten ons in dit tijdperk niet verlagen tot haat en onintelligentie, want dat is een belediging voor het menszijn en het belemmert de verheffing van onze prachtige menselijke geest. Haat en verdeeldheid zaaien is iets uit het verleden en wij dienen er zoveel mogelijk uit te leren. Mensen uit alle groepen moeten leren om elkaar te respecteren en het anderszijn of anders denken te accepteren, als iets natuurlijks, waaruit veel geleerd kan worden. Op deze wijze kan het leven op onze planeet een stuk eerlijker en aangenamer worden, zodat het ideaal van Shri Rama ka Desh eens echt gerealiseerd kan worden in alle naties van deze wereld.

Ik constateer in Nederland vaak dat de autochtone Nederlanders (blanken) een sterke behoefte hebben aan formele erkenning, als een unieke etnische groep in de (nieuwe) multiculturele samenleving. Het is volgens mij juist heel positief om deze behoefte te vervullen door in Nederland een tweedimensionale democratie in te stellen. Dan worden de autochtonen het grote Z1 collectief en de migranten het Z2. Volgens mij is het beter om de behoefte van 14 miljoen autochtone Nederlanders te respecteren, want zij hebben dit poldergebied ontwikkeld en zij beschikken over de kennis en kunde om de welvaart te continueren. Zij dienen gerespecteerd te worden door de staat en zij moeten zelf hun toekomst veilig kunnen stellen. Zelfbeschikking van de autochtone Nederlanders is iets wat misschien raar klinkt, maar zij hebben er hoe dan ook recht op. Nieuwkomers dienen niet te profiteren van voorzieningen, die door autochtonen zijn opgebouwd, want dan ontstaat er onnodig veel vreemdelingenhaat. Het is beter om de buitenlander en de migrant via harde doch rechtvaardige wetten en regels te dwingen om snel een toontje lager te zingen, want dan is hun eigen veiligheid voor een veel langere termijn verzekerd. Rechtvaardigheid is echt een van de moeilijkste zaken in een multiculturele samenleving. Elke etnische groep streeft immers naar het maximaliseren van de eigen voordelen en heeft geen zin om nuchter na te denken over de mogelijke nadelen van zulke egoïstische neigingen. Wij moeten hen nu meteen aanpakken en hen leren om snel een toontje lager te zingen, voordat de wolf over de dam is.

De dimensiocratie.
Het is logisch dat er een evolutie plaats vindt van de nationale democratische staten in de Westerse wereld. Door de enorme migratiestromen zijn al deze landen nu verandert in multiculturele samenlevingen. In sommige landen beweert men nu zelfs dat de multiculturele samenleving mislukt is, maar dat is niet het geval. De ontwikkeling gaat juist sneller en de volgende logische stap is dat de eendimensionale democratie zichzelf verandert in een twee of meerdimensionale democratie en dan is de dimensiocratie bijna gerealiseerd.

Het voornaamste kenmerk van een dimensiocratie is o.a.:
1. Formele erkenning en legalisatie van etnische identiteiten, inclusief die van de heersende en dominante meerderheid. Er is echter geen sprake van enige apartheid, want elke etnische groep krijgt dezelfde grondrechten, conform de wetboeken. Elke etnische groep heeft echter de plicht om in economisch opzicht zelfstandig en zelfvoorzienend te worden. Dit zullen zij zelf moeten doen binnen de strikte grenzen van de wet. Ook zullen zij zelf moeten zorgen voor een kostendekkend sociaal vangnet voor de eigen inactieve leden. Zo worden zij beschermd tegen de andere (grotere) etnische collectieven. Het is hun plicht om dit zelf te doen. De staat kan zorgen voor faciliteiten en enige fiscale steun.

2. Dimensionering van het gezamenlijk stemrecht van een erkende etnische minderheidsgroep. Dit betekent dat het aantal stemmen van de hele minderheidsgroep groter is dan het aantal legale leden ervan. En hierdoor wordt hun politieke invloed kunstmatig (virtuele stemmen) vergroot, zodat er meer rekening wordt gehouden met hen belangen, door de grote politieke partijen. Indien de betreffende etnische groep niet hoog ontwikkeld is, dan is het verstandiger om alleen de goed geschoolden te laten beschikken over een naar boven gedimensioneerde stemrecht.
In de praktijk komt het erop neer dat een (geschoold) lid van een etnische minderheidsgroep in staat wordt gesteld om meer dan één stem uit te brengen. Het concept van "one man, one vote" (één man, één stem) geldt dan niet meer in de dimensiocratie. Een nationale commissie bepaalt onafhankelijk van de staat, de vermeerderingsfactor van het stemrecht van elke etnische groep, eventueel na een nationaal volksreferendum. Zo wordt er meer rekening gehouden met de belangen van de minderheidsgroepen, die echter niet etnisch moeten stemmen, maar hun gezonde verstand moeten gebruiken tijdens de verkiezingen.
De verhoogde dimensionering van het aantal stemmen is noodzakelijk, want anders zal de etnische minderheidsgroep geestdriftig ertoe overgaan om een hoog geboortecijfer te realiseren, om in de toekomst meer politieke invloed te krijgen.
Deze demografische tijdbom van de etnische minderheidsgroepen wordt dus op een intelligente wijze gedeactiveerd door hun totaal aantal stemmen te dimensioneren in het heden. Dan is de behoefte aan meer baby's opeens stukken lager. Er ontstaat dan juist meer behoefte aan een hogere opleiding en een hoger integratieniveau, om een goed gerespecteerd lid te worden van de hele multiculturele gemeenschap.

Door de vergroting van het aantal stemmen van een etnische groep ontstaat er een zogenaamde virtuele kiezer, die dus niet echt leeft. Deze leveren virtuele stemmen tijdens de verkiezingen en kunnen zorgen voor enkele extra zetels voor partijen met een slimmer en voordeliger partijprogramma. De kiesdrempel zal dan ook verhoogd moeten worden in de echte dimensiocratische staat, om een evenwicht te creëren met de virtuele kiezers.

Noot
Het futuristisch concept van de dimensiocratie zal tot op het bot gedefinieerd worden in een Engelstalig manuscript, die hopelijk in 2006 voltooid zal zijn. In de loop van dit jaar zal de totale GMK-filosofie uiteengezet worden door het reeds voltooide manuscript van mij hierover te publiceren.

3. Etnisch strafrechtstelsel.
Er wordt rekening gehouden met de cultuur en de religie van een verdachte tijdens het vaststellen van het gerechtelijk vonnis. De strafmaat is dus aangepast aan de etnische afkomst van een verdachte. Vrijwel altijd zal een lid van een gedimensioneerde groep een hogere en zwaardere straf krijgen, omdat hsij een schande is voor de eer van de eigen etnische groep. Er is ook een verhoogde kans op permanente verbanning uit het land en een onafhankelijke etnische strafrecht commissie heeft zelfs het recht om hierover een vrijblijvend advies te geven aan de rechter. Op deze wijze kunnen niet aangepaste leden van de etnische groepen goedkoop en snel verwijderd worden uit de samenleving.
De verbanning van een wetsovertreder verloopt via een (GMK-) werkkamp, waar er eerst vijf jaar hard gewerkt en gespaard moet worden voor een frisse en gezonde start in het buitenland. Niemand wordt met lege handen over de grens gezet, want dat is niet humaan en onverstandig. Elke burger heeft recht op een nieuwe kans in het leven en de staat heeft de plicht om daarvoor te zorgen.

Het is geen gek idee om de GMK-filosofie totaal toe te passen in een dimensiocratie, want dan wordt de kans kleiner dat buitenlanders zich permanent vestigen in het land. Dit zal bestudeerd moeten worden door deskundigen.

Het zal nu dus duidelijk zijn voor de logische lezer(es) dat Shri Rama ka Desh in feite een dimensiocratie zal moeten zijn. Maar er moet geen sprake zijn van een etnische volksvertegenwoordiging. Leden van het parlement en vitale organisaties moeten de nationale belangen voorop stellen en hun eigen etniciteit totaal loslaten. Op deze wijze kan Shri Rama ka Desh echt een paradijs worden, precies zoals onze Indiase voorouders erover dachten.

***

Go to previous Epage ... Go to next Epage