Gevangen in het Nederlands
Deel 4: Taalzuiverheid en energie

Offeraar       Dewanand
Offercode      wfor1054
Offerdatum     woensdag 25 februari 2004

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Elk mens is een energiewezen, want het hele lichaam is een biologische energiecentrale. Elke cel van ons lichaam verkeert in een chemisch energetisch evenwicht, en bij elke actie of handeling stroomt er energie door het hele lichaam. Ook psychologische processen kosten veel energie en alles is meetbaar en dus aantoonbaar. Taal bestaat uit klanken en die stellen woorden en zinnen voor. Tijdens het herkennen van elke klank moet er een minieme mentale inspanning geleverd worden, en dit kost hoe dan ook energie. Een algemene formule voor de inspanning is ongeveer alsvolgt: hoe bekender een klank of woordje is, hoe minder energie het kost om het te herkennen.

Het energieverbruik voor het herkennen van woorden varieert, tijdens het mentale herkenningsproces. Hoe bekender een woord is, hoe minder energie het kost om dit woord te herkennen. Vreemde woorden kosten dus meer mentale energie om te herkennen. Dit hele proces kan grafisch voorgesteld worden als een stijgende lijn, waarbij het mentale energieverbruik asymtotisch naar oneindig gaat, als er vreemde of onbekende woorden moeten worden herkend. De bekendheid van een woord bepaalt dus hoeveel energie er vereist is om het woord te herkennen.

In de praktijk kan het aantal zuivere woorden geschat worden op zestig tot zeventig procent van de woordenschat, welke paraat ligt opgeslagen in het hersenen. De residu en vreemde woorden vormen dan de rest van de parate woordenschat. Dit betekent dat het herkennen van vreemde woorden heel veel mentale energie kost. In het extreemste geval kan een woord zelfs totaal onbekend zijn, waarna het energieverbruik als het ware naar oneindig gaat, en dus een oneindige herkenningstijd vereist, hetgeen leidt tot een oneindig energieverbruik. Dit laatste zou onherroepelijk tot zware vermoeidheid leiden en zelfs tot hoofdpijn, omdat de energiereserves in de hersenen opraken. In de praktijk zal een mens het herkenningsproces van een totaal onbekend en vreemd woord na een tiental seconden afbreken, en doorgaan met lezen of praten.

Het herkennen van een zuiver woord kost de minste energie, en dat geeft een aangenaam gevoel tijdens een linguistische activiteit. Naarmate een residu woord langer in een taal bestaat en het linguïstisch assimilatieproces langer heeft geduurd, zal de benodigde energie tot herkenning afnemen tot een waarde van een normaal zuiver woord. Een perfect voorbeeld hiervan is het woord "computer", dat in de jaren zestig nog vreemd was, maar tegenwoordig als een zuiver Nederlands woordje beschouwd wordt.

Elke taal is het resultaat van noest linguistisch werk van vele moedertaalsprekers. In ons heden telt de Nederlandse taal ongeveer 22 miljoen moedertaalsprekers, en het is deze groep die de taal levend houdt. Hierom is er geen sprake van een dode taal. Er is een soort psychologische koppeling tussen identiteit en moedertaal. De oorzaak hiervan ligt in het gevoel van een mens voor alle activiteiten, en alle sociale interacties. Doordat taal een communicatief medium is, spelen emoties een grote rol hierbij en is de sociale dimensie doorslaggevend. Tijdens het contact met andere mensen vinden er allerlei acties plaats, en ontstaan er soms positieve of negatieve gevoelens, die dan in het geheugen worden gekoppeld aan de gebruikte woorden tijdens het communicatiemoment. Dit is het sociaal taalproces en dit zorgt ervoor dat elk mens een emotionele woordenschat opbouwt.

De populariteit van "shoppen"(winkelen) kan op deze wijze verklaard worden, want gevoelsmatig is dit een positievere activiteit, en zoiets levert meer genot. Ja, genot is ook een belangrijke dimensie van een taal. Soms maak ik bijvoorbeeld mee dat het leuker is om in het Engels over bepaalde erotisch getinte gevoelens te mailen naar iemand, en dit soort gedrag is moeilijk verklaarbaar. Is de Engelse taal erotischer, vraag ik mij daarna af, of ligt het aan de tegenpartij, die mij op dat moment emotioneel gemanipuleerd heeft? Nuchter gezien ligt het alleen aan mij, want ik doe het, maar het gaat om een communicatief proces en dan ligt de oorzaak ook bij de andere mens. Dit is in zekere zin de kern van het overvloedig gebruik van Engels in Nederland. Maar in hoeverre mag een organisatie de gevoelens, emoties en positieve associaties van een individu verbieden, of manipuleren? Wordt de moedertaal van de Nederlander geschaad als er een verdwaald Engels woordje in een tekst voorkomt?

Stel nu eens de vraag: Van wie is de Nederlandse taal?

Een logisch antwoord is, dat de Nederlandse taal eigendom is van de Nederlandstalige moedertaalsprekers, en dat zij een volmacht hebben om ermee uit te spoken wat zij willen. Taal kan in dit opzicht gezien worden als een openbare voorziening voor allen, dus ongeveer net zoiets als een openbare weg of een vrij toegankelijk recreatiepark. Er is een verschil. In juridisch opzicht is elke weg eigendom van de Nederlandse staat of in handen van een particulier, en zij hebben de plicht om te zorgen dat de weg functioneel blijft. De staat ontvangt als beloning wegenbelasting van de Nederlandse burgers of er wordt gebruiksbelasting (tol) geheven.

Bij taal is het anders, want niemand is op papier eigenaar van de Nederlandse taal, dus niemand hoeft aan een of andere B.V. geld te betalen, zodat de functionele toestand van deze taal gewaarborgd is. In zekere zin is deze taal dan vogelvrij en mag iedereen ermee doen wat hsij wil. Sommige taalorganisaties zijn wel actief bezig om de geschreven vorm van de Nederlandse taal te standaardiseren, en hun voornaamste activiteit is het publiceren van spellingswijzers en dikke woordenboeken, waarna de keus ligt bij het volk om deze normalisaties te accepteren of ze radicaal te verwerpen. De betreffende organisatie kan het niet navolgen van de richtlijnen niet sanctioneren.

Bij taal werkt het anders dan in het verkeer op een openbare weg, want snelheidsovertreders worden stevig op de vingers getikt door de politie, en ontvangen dan volautomatisch een acceptgiro met een romig gespecificeerde rekening in hun brievenbus. In het onderwijs is sanctionering wel normaal, als een leerling een woordje verkeerd spelt tijdens een vaardigheidstest en daarom vindt er wel een controle plaats van het correct communiceren in de Nederlandse taal. Maar het gebruiken van residu- en vreemde woorden uit andere talen, zoals Engels, wordt getolereerd in het onderwijsstelsel, en deze gang van zaken geeft aan, dat er inderdaad weinig aandacht wordt besteedt aan het correct houden van de taal.

Er is een belangenstrijd tussen het individu en het volk als het om taal gaat. Het individu wil excessief genieten van de liberale vrijheden die ons democratisch rechtsstelsel biedt, en maakt af en toe een knipoogje naar linguïstische anarchisme. Gemakzucht, creativiteit, fantasie en genot zijn de dingen die de individuele Nederlander het meest aanspreken, en deze staan lijnrecht tegenover het aanpassen aan een strikte taalconstitutie. De positieve kant hiervan is, dat de taal levend blijft en zich steeds verder ontwikkelt, naar een klankenstelsel waarmee communicatie steeds minder energie kost, en het schrift steeds eenvoudiger wordt.

Voor het herkennen van een woordje in een bepaalde taal is een bepaalde hoeveelheid energie nodig, en elke moedertaalspreker is hieraan gewend. Het is de herkenningsenergie die elke taal onderscheidt van de anderen, en hierom is dit een mooie en meetbare maatstaf om talen in diverse categorieën in te delen. Er bestaat een horizontale energielijn, HE genaamd, welke de bovengrens weergeeft van de mentale herkenningsenergie voor een woordje in een bepaalde taal. Elke taal heeft een constante waarde voor de HE lijn, en dit typeert tevens de klankrijkdom ervan. Iemand die een taal slecht kent zal veel energie verbruiken om iets te snappen van wat er geschreven of gezegd is.

In de hersenen worden synaptische verbindingen gemaakt voor het herkennen van een bepaalde taal. Hoe slechter deze neurale kontakten zijn, hoe meer energie het kost om een tekst te begrijpen. Tijdens het leren van een taal worden er vele miljarden verbindingen tussen de hersencellen gemaakt, en op den duur kost herkenning dan minder energie, totdat de HE waarde is bereikt en van een uitstekende taalbeheersing sprake is. Bij een moedertaalspreker is de waarde van de HE lijn minimaal, en daarom kan er beweerd worden dat de efficientie van het energieverbruik dan het hoogst is.

Maar als er een vreemd woord wordt gelezen of gehoord dan stijgt het energieverbruik significant, omdat er een beroep wordt gedaan op andere (visuele) herkenningscentra in de hersenen, en dit mentaal proces gaat net zo lang door totdat het vreemd woord voor het gevoel honderd procent duidelijk is. Tijdens dit proces gebeurt er echter veel meer. Er worden tientallen mentale associaties uitgeprobeerd en dit stimuleert ook de genotscentra in de hersenen, zodat er sterkere emotionele reacties vrijkomen, die na het herkennen voorgoed onthouden worden, en dit is de voornaamste oorzaak van het mooier vinden van een (Engels) leenwoord.

Alles wat een mens mentaal activeert, is vaak genotsvoller, en de emoties worden irrationeel geïnterpreteerd. Veel Nederlanders van onze tijd houden van mentale uitdagingen, want dan ervaren zij bepaalde emoties, en dit is een van de oorzaken dat sommige woorden uit andere talen opwindender zijn, en voor het gevoel daarom statusverhogend zijn. "Kom wij gaan shoppen", klinkt deftiger, omdat het woordje shoppen ook de genotscentra activeert, en zo meer plezierige associaties oproept in het brein van sommige Nederlanders. "Kom wij gaan winkelen", is gewoon en klinkt nogal zakelijk, conform de aloude Hollandse koopmansgeest. Haast alles wat mensen kunnen associeren met meer genot, werkt verslavend, omdat iedereen weleens zin heeft om te genieten van onbekende werelden. Het hele verhaal hier over de HE lijn is feitelijk nog complexer, want vrouwen associeren onbekende woorden vaak heel anders dan mannen. Meestal constateer ik dat een man direct naar een dik woordenboek grijpt en driftig de exacte betekenis opzoekt, terwijl een vrouw eerder geneigd is om in haar gevoelswereld te zoeken naar een vage betekenis. Dit geeft aan dat de individuele HE lijn bij vrouwen heel anders is dan bij mannen. Dit geldt natuurlijk niet voor alle vrouwen.

Er kan nog veel meer geschreven worden over de mentale energie die een rol speelt tijdens het herkennen van woorden in een bepaalde taal, maar ik sluit dit hoofdstuk hierbij af, omdat ik eerlijk gezegd geen taalexpert ben. De bovenstaande theorie heb ik helemaal zelf ontwikkeld, om meer inzicht te krijgen in de mentale energiestroom tijdens het herkennen van woorden. Als schrijver is dit aspect van taalcommunicatie voor mij heel belangrijk, omdat ik niet teveel energie wil verbruiken tijdens het ontwikkelen van teksten. Bij elk mens werkt het herkenningsproces een beetje anders, omdat elk mens verschilt van de anderen en in zekere zin uniek is. Er kan gesteld worden dat taal hierom gezien kan worden als het eenzame werk van miljoenen individuen en juist hierom is een taal geen eigendom van een specifieke bevolkingsgroep of etniciteit. In de harde praktijk wordt dit stelselmatig ontkend door de historische moedertaalsprekers en vreemdelingen worden vaak keihard gediscrimineerd of genegeerd, wat niet leuk is en het leven onnodig ingewikkeld maakt.

Een treffend voorbeeld van botte discriminatie door de historische moedertaalsprekers is de afwijzende houding van veel autochtone Nederlanders tegenover mijn zelf ontwikkelde persoonlijke voornaamwoorden, "hsij" en "hsijn". In de praktijk merk ik dat men het gewoon niet wil accepteren dat een vreemdeling (Hindoe) zich bemoeit met de taalontwikkeling van een "blanke" taal. Maar zij vergeten dat ik zelf ook een moedertaalspreker ben van de Nederlandse taal en het volste recht heb om nieuwe woorden te ontwikkelen. Ik ben vastbesloten om te strijden voor de inburgering van deze twee genoemde persoonlijke voornaamwoorden, omdat ik deze woorden belangrijk vindt voor mijzelf en de status van de Nederlandse taal in de internationale taalgemeenschap. Zoals ik al eerder schreef, in het onderzoeksrapport over deze nieuwe persoonlijke voornaamwoorden, maakt de Nederlandse taal een enorme evolutionaire sprong voorwaarts, door deze woorden te gebruiken, in alle Nederlandstalige teksten. Hoewel dit voor mij een feit is, ben ik mij ervan bewust dat het nog heel lang zal duren voor dit inzicht doorgedrongen is in het bewustzijn van alle Nederlandse moedertaalsprekers.

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Serie: Gevangen in het Nederlands:

1. Gevangen in het Nederlands, deel 1: Inleiding
2. Gevangen in het Nederlands, deel 2: Hindoeisme en het Nederlands
3. Gevangen in het Nederlands, deel 3: Theorie van een volkstaal
4. Gevangen in het Nederlands, deel 4: Taalzuiverheid en energie
5. Gevangen in het Nederlands, deel 5: BNP van een taal
6. Gevangen in het Nederlands, deel 6: Gevangen in het Nederlands
7. Gevangen in het Nederlands, Reacties van lezers(essen)