Hans Meyer, Hardheid hindoestanen

Offeraar       Dewanand
Offercode      waction0031
Offerdatum     zondag 19 juli 1998

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoud Openbare brieven rubriek

Aan: Hans Meyer
Berberisstraat 103
2565 WZ Den Haag
Nederland
tel. Privé: 070-3608772
tel. Overdag: 06-53416087

Onderwerp: hardheid hindoestanen onderling

Kenmerk: L466 /Meyer02 / Hans Meyer, hardheid hindoestanen / 3 pag/ zo190798

Delft, zondag 19 juli 1998

Geachte Heer,

Allereerst hoop ik dat u het goed maakt en dat uw vakantie leuk was. Het telefoongesprek van gisteren vond ik goed, en daarom schrijf ik u deze brief. U kent hindoestanen helemaal niet goed en daarom wil ik u eens vertellen wat ik met hen meegemaakt heb. In mijn leven heb ik veel discriminatie van hindoestanen ondervonden, want velen vinden dat ik tot een lage kaste behoor en daar moet ik mee leren leven.

Tijdens een bijeenkomst van een politiek netwerk ontmoette ik twee jaar geleden een hindoestaanse man uit Zoetermeer. Hij was lang en legde mij direkt in het openbaar uit dat ik van een lagere kaste ben. Ik wist niet wat te doen en vermeed hem verder. Vriendschap met hem was onmogelijk. Sedert mijn jeugd ben ik veel van zulke hindoestanen tegen gekomen en het doet mij heel veel pijn.

Enkele maanden geleden ontmoette ik een ver familielid van mij op straat. Hij was tegen de zestig en ik vertelde hem dat mijn leven heel moeilijk geweest is en dat ik vaak problemen heb. Hij antwoordde lachend en honend dat ik in mijn vorige levens veel slechte dingen heb gedaan en daarom nu moet lijden. "Daarom heeft jou moeder jou mishandeld", legde hij mij uit en ik werd kwaad en besloot om het kontakt met hem voorgoed te verbreken.

Een hindoestaanse kennis van mij, die ik vrij goed ken, vertelde mij zelfs dat het mijn karma is om alle slechte dingen van het leven mee te maken. Dat betekende voor hem dat ik alle ellende verdiende en niet moest zeuren dat het slecht gaat of dat ik problemen heb. Ik ontweek zijn mening op dat moment maar zijn woorden spoken nog dagelijks in mijn hoofd en het geeft mij veel verdriet. De ellende wordt zo groter voor mij.

Ongeveer vier jaar geleden zat ik in een diepe crisis en was op bezoek bij een verre neef van mij. Hij had die dag bezoek van een andere hindoestaanse vriend van hem, die mij helemaal niet mocht en mij vaak uitlachte, omdat ik niet groot gebouwd ben. Zij zaten mij al de hele dag te pesten en uit te jouwen, en ik wilde weggaan. Maar op een gegeven moment legde die neef mij uit dat ik waarschijnlijk Hitler was geweest in mijn vorig leven en dat ik daarom zoveel ellende moest meemaken in dit leven. Zij lachten mij daarop heel gemeen uit en ik voelde alleen maar pijn en verdriet destijds. Die jongen geloofde in het Hindoeisme en was zelfs naar Sai Baba geweest in India. In zijn huis hingen er overal schilderijen van diverse hindoegoden. Maar ik besefte toen dat hij helemaal niet gelovig was en er zelfs lol in had om zwakkeren dood te maken of pijn te doen. Uiteindelijk heb ik het kontakt met hem maar voorgoed verbroken en hem nooit meer terug gezien.

Mijn vader is hoog opgeleid en heeft vele jaren als huisarts gewerkt in Den Haag. Nu is het kontakt met hem geheel verbroken, maar enkele jaren geleden had ik wel een beetje kontakt met hem. Hij legde mij heel vaak uit dat ik niets waard ben, omdat ik kort en mager ben. Vaak indoctrineerde hij mij met de woorden dat ik een vrouw niets te bieden heb en minderwaardig ben. Mijn enige hoop was om een hoge universitaire titel te behalen en daarna wraak te nemen op alle mensen die mij gehaat hebben. Door zijn bittere woorden werd ik vaak depressief en dacht iedere dag aan zelfmoord. Hoewel hij huisarts is, hield hij helemaal geen rekening dat ik een psychiatrisch patient ben en veel problemen heb.

Ik ben vijf jaar suicidaal geweest en kreeg alleen steun van een blonde nederlandse vrouw die als psycholoog werkte bij het ziekenhuis. Toen ik opgenomen was in de Paaz voor een half jaar, heb ik van niemand bezoek gekregen en dat was hard en bitter. Bovendien was ik een paria in de ziekengroep, omdat de Nederlandse patienten mij ontweken en discrimineerden. Ik weet niet hoe ik die periode uit mijn leven overleefd heb en begrijp helemaal niet waarom ik toen heb besloten om toch door te leven, want alles was mis gegaan en niemand keek toen naar mij om. Niemand belde mij op en zelfs mijn familie legde telefoon neer als ik belde. Mijn hindoestaanse halfzusjes en hun moeder joegen mij keihard weg als ik bij hen thuis ging in Den Haag voor hulp en steun. Ik was destijds een paria en een onaanraakbare. Desondanks veranderde alles opeens, omdat ik een verblijfsvergunning kreeg en niet meer als illegaal hoefde te leven. Het had maar een haartje gescheeld, want ik was vastbesloten om zelfmoord te plegen als de politie mij zou oppakken en het land uit zou zetten. Het was een hele harde strijd en die heb ik helemaal alleen moeten voeren, gedurende zeker vijf jaar.

In mijn jeugdjaren werd ik door heel veel hindoestanen en Surinaamse negers gediscrimineerd in Suriname. Ik heb toen goed geleerd dat hindoestanen een ellendig volk zijn en helemaal niets om elkaar geven. Zij hebben geen principes en zijn gewoon materialistisch. Zeker 90 procent van alle hindoestanen weet niets over het Hindoeisme, maar denkt alleen dat zij Hindoe zijn. Materialisme is het enige leefprincipe van veel hindoestanen in Nederland en eigenlijk zijn zij verder normloos. Ik ben heel bang voor hindoestanen en vind het vreselijk dat ik van hindoestaanse afkomst ben. Als ik een blanke was zou mijn leven heel anders zijn en vroeger haatte ik mijn hindoestaanse afkomst heel erg, en haatte daardoor mijzelf. Geen enkele hindoestaan heeft mij ooit iets geleerd over het Hindoeisme. Alles wat ik weet heb ik zelf ontdekt en geleerd uit boeken. Ik heb ontdekt dat ik het Hindoeisme heel goed begrijp en de betekenis van vele verzen goed kan doorgronden. Maar het doet mij heel veel pijn om iedere keer opnieuw mee te maken dat vrijwel geen enkele hindoestaan iets weet over het Hindoeisme, maar alleen denkt dat ze alles weten. Ik merk dat sommige hindoestanen geloven dat zij alles weten over het Hindoeisme, omdat zij als hindoestanen geboren zijn. Zij nemen niet eens de moeite om een boek te kopen, want dat kost te veel geld.

De hindoestaanse cultuur is helemaal vernietigd momenteel. Observeer het gedrag van de meisjes maar eens goed. Zij proberen zo Westers mogelijk te leven en denken alleen aan seksueel genot en lange, potente mannen. Over tien tot twintig jaar zal het Hindoeisme geheel verdwenen zijn en alleen nog bestaan in boeken en bij eenzame individuen, die dan door iedereen gediscrimineerd en gehaat zullen worden. Momenteel heeft al zestig procent van alle hindoestanen in Nederland psychische stoornissen. Dit heeft een psycholoog mij verteld, die dagelijks meemaakt hoeveel Hindoestanen in een crisis zitten.

Feitelijk realiseer ik mij vaak dat er in het Hindoeisme geen hoop bestaat en dat de dood de enige hoop is op lotsverbetering. Ik heb ook vaak moeten aanhoren dat mensen mij vertelden dat zelfmoord voor mij de beste oplossing is. Enkele van die mensen waren blanke Nederlanders, die geheel atheistisch leefden. De sociale leefwereld van blanken in Nederland is veel harder dan die van hindoestanen.

In mijn leven is bijna alles mis gegaan. Dit jaar alleen zijn er al drie belangrijke dingen mis gegaan, waardoor ik nu in een crisis zit. Gelukkig kan ik nu wat geld lenen van enkele rijke blanke Nederlandse mannen, want anders was ik nu beslist dakloos en moest dan als bedelaar op straat leven.

Na duizend depressies en evenveel crises ben ik echt blij dat er een dood bestaat. De dood geeft mij troost en zin in het leven en met veel plezier kijk ik uit naar mijn laatste dag op deze wereld. De dood is wel een sprong in de diepte van het niets, maar die sprong is de moeite waard voor iemand die al alle ellende van het leven heeft meegemaakt. Voordat ik eens zelfmoord zal plegen wil ik heel graag dat mijn boeken uitgegeven worden en dan na mijn heengaan op deze waardeloze wereld achterblijven. Misschien is het mijn karma om veel te lijden en alle ellende van het leven mee te maken en daarna een heel gecompliceerd boek te schrijven over al mijn inzichten in de heterogene menselijke samenleving, en dan te sterven. Wie zal het zeggen?

Eerlijk gezegd is het wel een wonder dat ik nog leef en niet lijdt aan een dodelijke lichamelijke ziekte of geheel geestelijk gehandicapt ben of totaal gestoord. Wel ben ik niet stabiel en weet dat er weinig hoop is voor mij. Mijn individueel geloof is echter heel sterk en ik geloof dat alleen mijn Schepper, Altekrea genaamd, mijn leven zin geeft en mij zal verlossen als de tijd rijp is. Tot die laatste dag moet ik Altekrea iedere dag aanbidden en mijn kennis en inzichten offeren door te schrijven. Het is een zegen dat het leven tijdelijk is en dat inzicht is heel belangrijk voor een levend wezen.

Ik hoop dat u nu beseft hoe het leven van mij is en hoe hindoestanen feitelijk met elkaar om gaan. Hindoestaan zijn is een ellende en veel hindoestanen beseffen dat met veel pijn. Het Hindoeisme kennen zij helemaal niet en daardoor zijn zij gedoemd om ten onder te gaan en uit te sterven of uitgeroeid te worden door andere volkeren.

Bedankt voor het lezen van deze brief. Ik hoop dat u een artikel zult schrijven over karma, lijden, hindoestaan zijn en minderwaardigheid. U kunt mijn leven als voorbeeld nemen. Als u tijd heeft wil ik u heel graag persoonlijk ontmoeten. Dan zal ik u meer vertellen over Altekrea, als u daar behoefte aan heeft. Ook wil ik heel graag weten of u uzelf als Hindoe beschouwd en hoe u het Hindoeisme ziet. Beseft u wel dat er een Hindoeisme uit de eeuwenoude boeken bestaat en eentje uit de harde sociale praktijk van de hindoestanen op deze wereld.
Met alle respekt voor uw wijsheid verblijf ik,

Dewanand
Delft
Nederland
West-Europa
Aarde
Melkweg
Universum 01001

Bijlagen: 0

***

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoud Openbare brieven rubriek