WEBpublication BOOK WART0222 / EPAGE 52 of 103

Moord op de vrijheid van het oervolk

Was het verbod van de NVP/CP'86 terecht en heeft de AEL bestaansrecht?

9.2. Het criterium noodzakelijk in een democratische samenleving

Our Freedom is our natural right

Offeraar (auteur)   Mr. drs. J.J. v.d. Gulik
Offercode           wart0222
Offerdatum          vrijdag 9 november 2007

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoudsopgave: Moord op de vrijheid van het oervolk

Het Hof herhaalde ook in deze zaak, dat artikel 11 EVRM moet worden gezien in het licht van artikel 10 EVRM en dat dit des te meer geldt voor politieke partijen gezien hun essentiële rol bij het waarborgen van het pluralisme en het goed functioneren van de democratie. Ook nu weer herhaalde het Hof, dat de bescherming van artikel 10 EVRM zich uitstrekt tot informatie of ideeën, die beledigen, schokken of verontrusten. In de paragrafen 44 en 46 wordt aandacht besteed aan de bijzondere verantwoordelijkheid van de staat:

- '44. In the Informationsverein Lentia and Others v. Austria judgement the Court described the State as the ultimate guarantor of the principle of pluralism (see the judgment of 24 November 1993, Series A no. 276, p. 16, par. 38). In the political sphere that responsibility means that the State is under the obligation, among others, to hold, in accordance with Article 3 of Protocol No.1, free elections, reasonable intervals by secret ballot under conditions which will ensure the free expression of the opinion of the people in the choice of the legislature. Such expression is inconceivable without the participation of a plurality of political parties representing the different shades of opinion to be found within a country's population. By relaying this range of opinion, not only within political institutions but also - with the help of the media - at alle level of social life, political parties make an irreplacebal contribution to political debate, which is at the very core of the concept of a democratic society (see the Lingens v. Austria judgment of 8 July 1986, Series A no. 103, p. 26, par. 42, and the Castells v. Spain judgment of 23 April 1992, Series A no. 236, p. 23, par. 43'
(Zie noot 74* Bellekom, Th.L. (1999). NJCM, jrg. 24, nr. 5. Partijverboden en de arrogantie van het democratische gelijk, blz. 641.).

Oftewel vertaald geeft dit,

- '44. In de zaak Informationsverein Lentia en Anderen tegen Oostenrijk beschreef het Hof de staat als de ultieme beschermer van het principe van het pluralisme (zie de uitspraak van 24 november 1993, Serie A no 276, blz. 16, par. 38). Op politiek gebied betekent die verantwoordelijkheid dat de staat onder meer verplicht is om in overeenstemming met artikel 3 van het eerste Protocol vrije verkiezingen te houden met redelijke tussenpozen, geheime verkiezingen onder voorwaarden, die de vrije uiting van de mensen in de keuze van de wetgevende macht zullen waarborgen. Zulk een uiting is ondenkbaar zonder de deelneming van een verscheidenheid aan politieke partijen, die de verschillende geledingen aan meningen vertegenwoordigen, die binnen de bevolking van een land te vinden zijn. Door deze verschillende opinies weer te geven, niet alleen binnen de politieke instellingen maar ook - met behulp van de media - op alle niveau's van het sociale leven, leveren politieke partijen een onvervangbare bijdrage aan het politieke debat, dat deel uitmaakt van de kern van het concept van een democratie'.

- '46. Consequently, the exceptions set out in Article 11 are where political parties are concerned to be construed strictly; only convincing and compelling reasons can justify restrictions on such parties freedom of association. In determining whether a necessity wihin the meaning of Article 11 par. 2 exists, the Contracting States have only a limited margin of appreciation, which goes hand in hand with rigorous supervision embracing both the law and the decisions applying it, including those given by independent courts. The Court has already held that such scrutiny was necessary in a case concerning a Member of Parliament (…) (see the Castells judgment cited above, pp. 22-23, par. 42); such scrutiny is all the more necessary when an entire political party is dissolved and its leaders banned from carrying on any similar activity in the future'
(Zie noot 75* Bellekom, Th.L. (1999). NJCM, jrg. 24, nr. 5. Partijverboden en de arrogantie van het democratische gelijk, blz. 641.).

Oftewel vertaald geeft dit,

- '46 Als gevolg daarvan dienen de uitzonderingen zoals opgenomen in artikel 11 waar het gaat om politieke partijen streng te worden uitgelegd; alleen overtuigende en dringende redenen kunnen beperkingen op de vrijheid van vereniging voor dergelijke partijen rechtvaardigen. Bij het vaststellen of een noodzaak zoals bedoeld in artikel 11 par. 2 bestaat, hebben de aangesloten lidstaten slechts een beperkte beoordelingsvrijheid, die hand in hand gaat met een strenge supervisie, die zowel de wet omvat als de beslissingen, waarmee ze worden toegepast, daaronder begrepen die gegeven door onafhankelijke rechtbanken. Het Hof is al eens van oordeel geweest, dat zulk een zorgvuldigheid noodzakelijk was in een zaak aangaande een Parlementslid (…) (zie de Castellszaak, hierboven geciteerd, blz. 22-23, par. 42); zulk een zorgvuldigheid is des te meer nodig wanneer een gehele politieke partij wordt ontbonden en de leiders het uitvoeren van soortgelijke activiteiten in de toekomst wordt verboden.'

Het Hof wees dus op de bijzondere verantwoordelijkheid voor de lidstaten voor het democratische proces en het bijzondere belang van deelname van een verscheidenheid aan politieke partijen die de meningen van diverse geledingen vertegenwoordigen en op de beperkte beoordelingsvrijheid van de lidstaten in deze en de strenge supervisie en zorgvuldige toetsing bij de beoordeling van het noodzakelijkheidscriterium.

***

Go to previous Epage ... Go to next Epage

Go to Inhoudsopgave: Moord op de vrijheid van het oervolk