Milan (Hindoestaanse kermis)

Offeraar       John Sturges
Offercode      wfor0278
Offerdatum     dinsdag 19 juli 2005
Eerder gepubliceerd (bron) op 

Sturgesonline.com. Regelmatige kijk op politiek en economie 

Leon de Winter, schrijver en columnist van weekblad Elsevier, roept vandaag in de telegraaf dat we in dit land behoefte hebben aan een nieuwe Pim Fortuyn. Of, zoals hij het stelt, een orthodoxe uitgesproken homofiele politicus. Nu kan ik met de woorden orthodox en uitgesproken prima leven, maar waarom die nieuwe Fortuyn per sé homoseksueel moet zijn, is mij een raadsel. Nog even en Boris Dittrich scheert zijn hoofd kaal en juist dat wil ik mezelf en de rest van het land graag besparen.

De Winters betoog betreffende de multiculturele tijdbom waarop wij als Nederlandse samenleving leven, kan ik goeddeels onderstrepen, waarbij ik wel de kanttekening moet plaatsen dat niet alle etnische minderheden die hier leven per definitie een gevaar vormen voor dit land. Afgelopen zondag was ik op het Haagse Malieveld op een soort van bazaar (of braderie zoals u wilt), met de naam 'Milan'. Milan betekent "ontmoeting" of "samenzijn". En dit was een samenzijn onder vooral Hindoestanen, maar ook autochtonen lieten zich zien en hier en daar een moslim.

Nu ben ik bepaald geen kenner van Hindoestanen, behalve dan dat deze mensen hun wortels hebben in Suriname, India en Pakistan. Maar wat opvallend is, is het enorme culturele verschil tussen deze bevolkingsgroep en bijvoorbeeld de moslims. Hier en daar zag je wat mensen in traditionele klederdracht, wat altijd wel een leuk plaatje is. Maar daar waar de moslims in dit land een gesloten gemeenschap is en vooral ook zelf wil blijven, daar geven de Hindoes in dit land een fraaie kijk in de eigen keuken. Wat vooral opviel, was de openheid waarmee deze mensen spraken over hun cultuur en door de bank genomen zijn deze mensen vooral modern. Modern in hun doen en laten, modern gekleed en modern in hun visie op de hedendaagse wereld. Daar waar moslima's vooral absoluut niets van zichzelf mogen laten zien op straffe van een pak slaag, daar doet de Hindoestaanse jeugd beduidend minder moeilijk. Modern gekleed, fris van de lever pratend met mensen die aangenaam verrast zijn door de Hindoestaanse gemeenschap en deze dag aangrijpen om iets meer te weten te komen over deze bevolkingsgroep in dit land (zoals ik).
Deze traditionele ontmoetingsdagen, die duurden van vrijdag tot en met zondag, waren buitengewoon gezellig en vooral goed geslaagd, natuurlijk ook vanwege het mooie weer. Maar voor veel autochtone Nederlanders, die gelukkig in grote getallen een kijkje kwamen nemen, was het vooral ook een leerzame dag. En tevens een prachtig voorbeeld hoe een etnische minderheid zichzelf open stelt voor de rest van de bevolking. Een kermis, een braderie, live muziek, diverse optredens met zang en dans en vooral veel exotische gerechten maakten deze 'Milan' tot een geslaagd evenement.

Juist door dit succes ga je je bijna automatisch afvragen waarom de Hindoestaanse gemeenschap zo op het oog moeiteloos is geïntegreerd in dit land, terwijl de bijna hermetische geslotenheid van de moslims zoveel problemen oproept. Jezelf die vraag stellen is hem tevens beantwoorden: De Hindoestaanse gemeenschap heeft ongetwijfeld begrepen dat aanpassing aan de autochtone en originele bevolking van een land eigenlijk alleen maar voordeel kan bieden voor een ieder, zeker als het land goed voorzien is van scholing, werk en sociale voorzieningen. Democratie staat ook bij deze mensen hoog in het vaandel. Wel beschouwd zijn Hindoestanen al lang geen allochtonen meer, het zijn Nederlanders met een ietwat donkerder huidskleur die Nederland ook als hun thuisland beschouwen en zo hoort het ook.

Het gemak waarmee de ook de Hindoestaanse bevolking, welke al vele decennia in dit land leven, zich de Nederlandse samenleving eigen heeft gemaakt, geeft waarschijnlijk ook aan waarom Hindoestanen en moslims regelmatig op voet van oorlog met elkaar leven. Niet alleen in India en Pakistan staan Hindoes en moslims tegenover elkaar, maar ook in ons eigen land en vooral in Den Haag en Rotterdam. Daar was evenwel gelukkig niets van te merken het afgelopen weekeinde. En als we het toch over integreren hebben, zou de moslimgemeenschap in dit land een voorbeeld kunnen nemen aan de Hindoestaanse.

Nu zal ik me niet gelijk opwerpen als kenner van Hindoes (verre van), maar dit kijkje in hun keuken was aangenaam en vooral leerzaam. Leon de Winter heeft met zijn betoog in zoverre gelijk, dat je zijn stelling dan wel moet toespitsen op een enkele bevolkingsgroep. Het is deze groep aan te raden om ook eens een 'Milan' te organiseren. Begrip vragen is begrip willen kweken en dus het open zetten van de deuren. Het dicht houden van de deur met een extra slot er op en vervolgens vragen om een blind vertrouwen heeft nog nooit gewerkt.
En voor het geval u mij enige tijd mocht missen:

Ik ben er even tussenuit. U allen wens ik een fijne vakantie!

***