Sprookje:
"De diamanten uit haar buik"

Offeraar       Dewanand
Offercode      wart0151
Offerdatum     14 november 2002
Offerlokatie   Rotterdam, PI Noordsingel, cel CS16

Haastig belde Asha haar chef op om te vertellen dat zij wegens hevige buikpijn niet naar het werk kon komen. Doordat zij altijd ijverig werkte, deed de chef niet moeilijk en stemde toe. Daarna slikte zij enkele tabletten tegen de pijn en ging op bed liggen om bij te komen. Haar man ging met een ongelukkig gevoel naar zijn werk op de fiets, zoals hij elke dag deed. Eerst bracht hij de kinderen wel even naar school. De dag begon normaal zoals elke dag en de vogels keken bezorgd door het raam naar binnen, want zij begrepen niet waarom Asha vandaag in bed bleef liggen.

Terwijl de zon zich voorbereidde om de wereld te verwarmen en het gras te laten groeien, verstreken de uren van de dag één voor één. Asha merkte op een gegeven moment dat de pijn alleen maar erger werd en dat zij er duizelig van werd. Haar hoofd leek onderste boven te staan op haar lichaam. Een bonkend hart klopte in haar lichaam. Het was niet uit te houden en werd alleen maar erger. Zij had geen zin om iets te eten en merkte dat zij niet naar het toilet kon gaan, want urineren lukte niet goed en deed veel pijn. Terwijl Asha het toilet verliet, zag zij dat alles opeens zwart werd. Zij viel opeens flauw en lag zeker een tiental minuten bewusteloos op de grond, terwijl er niemand thuis was.

Gelukkig was zij een sterke vrouw en kwam snel bij. Toen pas besloot Asha om de dokter te bellen en alles te vertellen wat er gebeurd was. Haar huisarts luisterde aandachtig en concludeerde dat zij onmiddellijk opgenomen moest worden in het ziekenhuis. Hij liet daarom een ambulance komen, om Asha direkt naar het ziekenhuis te brengen voor allerlei onderzoeken.

Asha moest drie dagen blijven slapen in het ziekenhuis, want het onderzoek duurde lang. Iedereen die haar kende wachtte met spanning af op de uitslag. Op de laatste dag kwam de specialist naar haar kamer en vertelde dat zij last had van nierstenen. Het was niet ernstig en kon goed behandeld worden met medicijnen. Asha haalde opgelucht adem en mocht naar huis gaan. Er was niets aan de hand en zij kon haar leven met haar man en kinderen gewoon voortzetten.

Toen zij die avond weer in haar eigen bedje lag thuis, dacht zij na over de afgelopen drie dagen. Ongemerkt viel zij in slaap en droomde over de nierstenen.

Verbaasd keek Asha om zich heen. Waar was zij nu belandt? Dit was niet haar huis. Ze herkende niets om haar heen. O, nu wist zij het weer. Ze lag in een bed in het ziekenhuis, want haar buik deed heel veel pijn. Doodstil bleef zij liggen en dacht na over de afgelopen dagen. Er was iets heel ernstigs gebeurd. Iedere keer als zij naar het toilet ging om te plassen zag zij de glinsterende stenen uit haar buik vallen. Zij was echt doodziek. Angst overheerste haar gevoelens. Hoe moest zij nu verder leven en wat zou er gebeuren met haar kinderen. Misschien zou zij nu doodgaan en dan zouden de kinderen zonder moederliefde opgroeien. Waarom moest dit gebeuren? Wat had zij fout gedaan? Al deze vragen spookten door haar hoofd.

Opeens ging de deur van de kamer open en een lange man in een felwitte jas stapte naar binnen. Hij keek naar Asha en zei: "U heeft nierstenen en er komen diamanten uit uw buik. Het is heel ernstig en u moet geopereerd worden". Asha schrok hevig en voelde hoe haar wereld instortte. Haar hele leven was nu verwoest. Waarom kwamen er diamanten uit haar buik en wat moest zij ermee doen? Zij kreeg geen tijd om na te denken, want de deur ging opnieuw open en twee militairen stormden de kamer binnen. Deze mannen schreeuwden dat zij nu gevangen genomen werd door de Nederlandse koningin, omdat de diamanten gestolen waren van haar. Wat nu?

De twee militairen tilden het bed op en droegen Asha naar buiten, om haar naar het koningshuis te brengen. Ze zou levenslang opgesloten worden in een gevangenis van de staat. Dit wilde zij niet meemaken.

Angstig keek Asha om zich heen, terwijl de auto wegreed met haar erin. Op een gegeven moment vielen de militairen in slaap en zij sprong snel uit het raam van de auto. Asha rolde een paar keer over het gras en stond daarna snel op. Het enige wat zij wilde is vluchten en veiligheid zoeken. Dus besloot zij om te rennen naar een grote berg in de verte. Daar zag zij een diepe, oude grot, die niemand ooit had gezien. Het was een goede schuilplaats. Hier zou niemand haar vinden.

Asha leefde vele jaren alleen in de grot. Daarin deed zij al haar behoeften en de hele grot glinsterde van de diamanten uit haar buik. Daarom had zij geen licht nodig, want de diamanten verlichtten alles om haar heen. Eten haalde zij uit het bos om in leven te blijven. In de winter brachten de dieren uit verre streken voedsel voor haar. De jaren gleden snel voorbij en Asha leefde onbezorgd in de grot. Zij werd heel oud en viel op een dag vermoeid neer in haar laatste slaap. Tijdens haar laatste momenten voelde zij zich tevreden en dankte de goden voor alle steun.

De grot werd vele duizenden jaren door niemand bezocht. Op een dag in de verre toekomst zag een onderzoeker de opening in de steile rotsen en ging naar binnen. Hij vond een diamant in de rotswand en besloot om de hele grot te kopen. Met grote machines begon hij naar diamanten te zoeken in deze laatste woning van Asha en hij werd heel rijk, want er zaten heel veel edelstenen in.

De machines groeven dag en nacht in het zand. Terwijl de mijnwerkers bezig waren ontdekte eentje een menselijk bot en legde alles stil. De mannen begonnen met de hand te graven en ontdekten het skelet van een oude vrouw onder het zand. Snel belden zij een archeoloog om de hele zaak uit te pluizen.

De archeoloog ging verder graven en vond een stukje hardhout in de handen van het skelet. Daarop was de volgende tekst gekrast: "De diamanten in deze grot komen uit mijn buik". Eerst snapte deze man niets van deze tekst, want dit kon hij niet begrijpen. Hij vroeg aan wetenschappers om dit mysterie te onderzoeken. Alle diamanten uit de grot werden één voor één onderzocht, gedurende vele maanden met hele dure machines en door hele slimme geleerden.

De wetenschappers ontdekten dat elke diamant uit de grot heel kleine sporen van het DNA bevatten uit het skelet die door de mijnwerkers gevonden was. Elke diamant had bovendien een niet natuurlijke vorm, want de vorm was ovaal en hoeken waren niet ruw, zoals bij echte natuurstenen. De geleerden vergaderden wekenlang over dit fenomeen. Men wist niet hoe dit verklaard kon worden. Uiteindelijk concludeerde de wetenschappelijke raad van het land dat de tekst op het stukje hardhout wel waar was en dat de diamanten inderdaad uit de buik van die vrouw kwamen. Maar niemand ter wereld kon dit verschijnsel echt totaal verklaren. Want uit een vrouwenbuik kunnen alleen baby's komen. De hele wetenschap uit de verre toekomst bleef dit mysterie vele jaren onderzoeken. Elke gevonden diamant uit de grot van Asha werd als een wereldwonder beschouwd en niemand kon de hoge prijs ervan betalen. Zelfs in de verre toekomst was Asha nu een mysterie geworden voor alle wetenschappers en hooggeleerden. Maar helaas wist zij dat zelf niet, want anders was zij niet alleen gaan leven in die grot en als een straatarme eenzame vrouw gestorven.

Met een lichte schok openden haar ogen zich. Ze keek naar haar man en besefte dat zij een heel leuke droom had. Terwijl Asha over deze droom nadacht, besefte zij dat het echt waar is dat er diamanten komen uit een vrouwenbuik, want elke baby die geboren wordt is een wereldwonder. De wetenschap kan nog steeds niet begrijpen hoe vrouwen in staat zijn om kinderen te baren. Ja, de vrouw is ondanks alle geavanceerde technologie nog steeds een mysterie, die haar geheimen beslist nooit prijs zal geven.