“Respekt voor eeuwenoude bomen in de Amazone”

Offeraar       Dewanand
Offercode      art157
Offerdatum     woensdag 1 juli 1998
Gepubliceerd in de Amazone-Post van juli 1998

Er zijn tegenwoordig zakenlui uit vreemde landen die denken dat zij snel geld kunnen verdienen door eeuwenoude bomen uit Suriname lafhartig te exploiteren. Bosbouw noemt men dat tegenwoordig. In de praktijk komt het erop neer dat er gewoon geen respekt is voor zeer oude levende wezens, die wij mensen bomen noemen en dat kan bijna gezien worden als een uiting van lage ontwikkeling en weinig kennis.

Het is heel makkelijk om brandhout en andere laagwaardige produkten te maken van het hout van eeuwenoude bomen, want die kunnen heel makkelijk gekapt worden en leveren veel grondstoffen voor de bikkelharde houtindustrie. Met mijn bescheiden kennis wil ik echter in dit artikel duidelijk maken dat het veel beter kan, en dat men eigenlijk veel meer respekt moet tonen voor de trotse bomen uit Suriname en de rest van het Amazonewoud. Besef tevens dat de oude bomen getuigen waren van de hele wrede (slavernij, uitbuiting) ontstaansgeschiedenis van Suriname en dat zij erkend dienen te worden als waardevolle niet-menselijke medebewoners van dat land. Waarom moeten wij altijd mensen centraal stellen op deze wereld, en daarom alle andere schepsels met grof geweld bejegenen? Wij zijn toch geen echte Westerlingen.

Suriname heeft vele miljoenen bomen en daardoor is er een mogelijkheid om de houtindustrie flink te laten bijdragen aan de staatskas en aan het inkomen van de hardwerkende burgers. Daarom is het niet realistisch om de houtkap geheel te verbieden teneinde de bomen te beschermen tegen de op ontwikkeling uit zijnde mens. Het is verstandiger om een goed beleid te voeren en alles goed in de gaten te houden, zodat er op een optimale manier gebruik wordt gemaakt van de natuurlijke grondstoffen.

Er zijn thans vele buitenlandse bedrijven, die bezig zijn om goedkoop hout weg te dragen uit het rijke Surinaamse oerwoud en die daarbij geen enkele rekening houden met het natuurlijk herstel van het oerbos. Deze gang van zaken is niet goed voor de economie op de lange termijn. Want op een gegeven moment zijn alle velden uitgeput en kan er niet meer op een economische wijze gekapt worden. Dan zal de geldstroom ook direkt stoppen. Nu leveren de arme bomen misschien wel veel inkomsten, maar over vijf tot zes jaar is het feest voorbij. Dit moet hoe dan ook voorkomen worden, door nu harde en zakelijke afspraken in het belang van de hele Surinaamse bevolking te maken met de heren of dames uit den vreemde. Hoe?

Het exploiteren van een natuurlijk bosareaal kan op verschillende manieren aangepakt worden. De simpelste en domste wijze is door alles gewoon te kappen en tot houtskool te verkolen, dat dan geëxporteerd wordt en wat geld in de kassa brengt. Maar laten wij even slim zijn, want wij leven in het tijdperk van grote technologische vooruitgang. Met goedkope en simpele houtbewerkingsmachines kunnen ontzettend mooie en dure produkten gemaakt worden, die dan goed ingepakt en verscheept kunnen worden naar de rijke lui in het buitenland. Ik denk dan aan luxe meubels en vele andere produkten. Het gaat erom dat de toegevoegde waarde flink wordt verhoogd, zodat er meer rendement is. Er moet dan dus flink geïnvesteerd worden in een hoogwaardige houtverwerkingsindustrie, die dan tevens werkgelegenheid zal creëren voor een deel van de bevolking.

Het is hoe dan ook onvermijdelijk dat er eeuwenoude bomen zullen worden gekapt bij het exploiteren van een stukje bosgrond. Het verwerken van hun hout tot dure en luxueuze meubels is dan een uiting van meer respekt, omdat zij dan geen laag brandhout zijn. In de oude Afrikaanse culturen was er veel meer respekt voor oude woudreuzen. Men geloofde toen dat in iedere boom een bosgeest woonde en dat daarom de boom met rust gelaten moest worden. Ieder jaar werden de geesten tevreden gesteld middels religieuze ceremonieën en offerandes. In principe moeten wij die tradities voortzetten, omdat wij afstammelingen zijn van hen en daar trots op moeten zijn. Onze geestelijke en/of genetische voorouders moeten wij nooit verloochenen, maar eeuwig navolgen en ieder jaar eervol herdenken. Alleen op deze manier zal er innerlijke vooruitgang geboekt worden, en een hoog niveau van zelfacceptatie en zelfrespekt ontstaan, dat de basis kan zijn voor geestelijke rust. Het is teleurstellend dat vele jongeren uit onze gelederen dit niet zo zien, maar zo Westers mogelijk willen zijn en iedere dag opnieuw gefrustreerd thuis komen, want dat lukt ze gewoon nooit goed genoeg. Wees jezelf, en zoek je wortels bij je eigen beschaving, die even goed ontwikkeld was als de Europese.

Onze bomen uit Suriname mogen niet misbruikt en onteerd worden door hebzuchtige vreemdelingen, maar moeten als voorname vrouwen behandeld worden: met respekt. Als zij moeten sterven, wegens economische noodzaak, moet hun offer zo veel mogelijk nationaal rendement opleveren. En volgens mij hebben de eeuwenoude bomen ook recht op een eervolle uittocht. Een geestelijke zou daarbij gebeden kunnen voordragen, zodat de zielen van de vermoorde bomen ook rust kunnen krijgen.

Er zouden wetten moeten komen in Suriname en de andere landen van het Amazonewoud, waardoor bomen van meer dan 200 jaar oud beschermd worden. Daarbij moet duidelijk gemaakt worden dat het hout van deze bomen, bij eventuele kap, alleen benut mag worden voor het fabriceren van hoogwaardige exportprodukten.